ՎԱԶԳԵՆ ԵՐՎԱՆԴԻ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ

     Վազգեն Երվանդի Մարտիրոսյանը ծնվել է 1928 թվականին արհեստավորի ընտանիքում Նոր Բայազետ այժմ Գավառ քաղաքում և մեծ ավանդ է ունեցել հայրենի եզերքի գյուղատնտեսության բնագավառում, կրթել ու դաստիարակել է բազում սերունդներ: Հայրենի քաղաքի միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո 1945թ․ընդունվել է Նոր Բայազետի Զովետ տեխնիկումը, որն ավարտել է 1948 թվականին և աշխատանքի անցել Նոր Բայազետի սովխոզում՝ որպես զոոտեխնիկ։ 1949թ-ին ընդունվել է Երևանի «Անասնաբուծական-անասնաբուժական» ինստիտուտ, որն ավարտելուց հետո դասավանդել է Կամոյի /այժմ «Գավառի ակադեմիկոս Ա․Թամամշևի անվան պետական գյուղատնտեսական քոլեջ» ՊՈԱԿ/ «Անասնաբուծական–անասնաբուժական» տեխնիկումում։ 1958-1990 թվականներին, 32 տարի անընդմեջ ղեկավարել է նույն տեխնիկումը։ 2004 թվականից փոխտնօրեն է աշխատել դաստիարակչական աշխատանքների գծով։ Երկարամյա, անբասիր ծառայությունների համար Վազգեն Երվանդի Մարտիրոսյանին կառավարության կողմից շնորհվել է «Վաստակավոր ուսուցիչ» պատվավոր կոչում և «Ոսկե մեդալ»։ Նրա ծառայությունները բարձր է գնահատել նաև քաղաքային իշխանությունը, նրան արժանացնելով «Գավառի պատվավոր քաղաքացի» բարձր կոչմանը։

Вазген Ервандович Мартиросян (1928-2021)

Вазген Ервандович Мартиросян родился в 1928 году в семье ремесленника, в городе Нор-Баязет, в настоящем – город Гавар и имел большой вклад в сфере сельского хозяйства родины, дал образование и воспитал многих поколений. После того как окончил среднюю школу родного города, в 1945 году поступил в Зооветеринарный техникум Нор-Баязета, который окончил в 1948 году и перешел на работу в совхозе Нор-Баязета, в качестве зоотехника. В 1949 году поступил в Ереванский Зооветеринарный Институт, после окончания которого преподавал в Зооветеринарном техникуме города Камо (в настоящем ГНКО “Гаварский Государственный Сельскохозяйственный Колледж имени Академика А.Тамашева”). В 1958-1990 годах, 32 года непрерывно руководил тем же техникумом. Начиная с 2004 года работал в качестве замдиректора по воспитательным работам. За многолетний, безупречный труд, правительство присвоило Вазгену Ервандовичу Мартиросяну почетное звание “Заслуженный учитель” и “Золотую медаль”. Его заслуги высоко оценила также городская власть, удостоив его высокого звания “Почетный гражданин Гавара”.