Վաչե Սմբատի Նալբանդյան  (1919 թվականի փետրվարի 25, Նոր Բայազետ (այժմ`Գավառ)-1998) – գրականագետ, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր:

   1936 թվականին ավարտել է միջնակարգ դպրոցը, որից հետո, 1936-1937թթ., աշխատել է Նոր Բայազետի մանկատանը՝ որպես դաստիարակ: 1941 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը: 1941-1946թթ. մասնակցել է Հայրենական Մեծ պատերազմին: 1946-1949թթ. սովորել է Երևանի պետական համալսարանի ասպիրանտուրայում:

   1952-1953 թթ. Երևանի Մատենադարանի տնօրենն էր:

    1956թվականին աշխատանքի է անցել Երևանի պետական համալսարանում՝ իբրև պրոռեկտոր, իսկ 1965-1977թթ. ղեկավարել է ՀՀ Գիտությունների ակադեմիայի գրականության ինստիտուտը: Վաչե Նալբանդյանն ականավոր գիտնական էր: Մեծ է նրա ավանդը հայ գրականության, մանավանդ՝ հին գրականության ուսումնասիրության բնագավառում: Հեղինակ է բազմաթիվ գրքերի և գիտական հոդվածների: Դրանցից առավել արժեքավոր են «Վարդանանց պատերազմը և Դ.Դեմիրճյանի «Վարդանանքը»», «Թբիլիսին հայ մատենագրության մեջ», «Հայ տաղերգուներ», «Եղիշե», «Գրողը և պատմությունը», «Սայաթ-Նովա», «Գրիգոր Նարեկացի» և այլն:   

Ваче Смбатович Налбандян

Ваче Смбатович Налбандян (25-го февраля 1919 года, Нор-Баязет (в настоящем – Гавар) – литературовед, академик Нацинальной Академии Наук Республики Армеия, доктор филологических наук, профессор. В 1936 году окончил среднюю школу, после которой в 1936-1937г.г. работал в детдоме Нор-Баязета, в качестве воспитателя. В 1941 году окончил филологический факультет Ереванского Государственного Университета. В 1941-1946г.г. участвовал в Великой Отечественной Войне. В 1946-1949г.г. учился в аспирантуре Ереванского Государственного Университета. В 1952-1953г.г. был директором Ереванского Матенадарана. В 1956г. перешел на работу в Ереванском Государственном Университете на должность проректора, а в 1965-1977г.г. руководил Институтом литературы АН Республики Армения. Ваче Налбандян был известным ученым. Имет большой вклад в сфере исследования армянской литературы, особенно древней литературы. Является автором многочисленных книг и научных статей. Наиболее ценными из них являются “Война Вардананц и “Вардананк” Д.Демирчяна”, “Тбилиси в армянской летописи”, “Армянские песенники”, “Егише”, “Писатель и история”, “Саят-Нова”, “Григор Нарекаци” и др.